Kodeks lojalności wśród przestępców, więźniów, kryminalistów i niektórych uciskanych grup mniejszościowych jest dobrze znanym zjawiskiem społecznym. Ten kodeks postępowania stanowi nie tylko przyjęcie odbiegających od społecznych norm wartości grupowych, ale w szczególności zabrania poszczególnym członkom grupy wchodzenia w układy z członkami innych grup, zwłaszcza tych reprezentujących „władzę”.
Zapytaj jakiegokolwiek pacjenta, czy chce zostać rehabilitowany, a niezmiennie odpowiedzią będzie „tak”, spróbuj zrobić wszystko, aby skutecznie wprowadzić to w życie, a niezmiennie odpowiedzią behawioralną będzie „nie”. Jedną z przyczyn tej rozbieżności pomiędzy słowami a zachowaniem jest to, że potrzeba minimalnego wysiłku, aby powiedzieć społecznie akceptowalne „tak” i maksymalnego wysiłku, aby coś z tym zrobić.
Artykuł Wojtka Grada o „cierpieniach młodego trenera”, który wcale nie jest taki młody, ale i tak cierpi, sile i odporności psychicznej (Mental Tougness), refleksjach dotyczących wpływu stylu prowokatywnego na efektywność warsztatów budowania odporności psychicznej. I o tym, dlaczego koń nie pije… Jakiś czas temu przygotowałem program rozwoju siły i odporności psychicznej opierający się
Zapis rozmowy z dr Noni Höfner przeprowadzonej w trakcie warsztatów Styl Prowokatywny – Tło i Narzędzia w 2016r. JOiNO: Gdybyśmy poprosili cię o stworzenie listy narzędzi stosowanych w terapii prowokatywnej, jak by wyglądała? dr Noni Höfner: Nie wyglądałaby, ponieważ jej nie ma. Często na początku warsztatów proszę uczestników, by sporządzili listę wypowiedzi, zwrotów, którymi może posłużyć się terapeuta w pracy z klientem.
Garść cytatów z warsztatów Noni, które organizowaliśmy w 2015r. Co prawda nic nie zastąpi refleksji płynących z doświadczania i obserwacji Noni (a właściwie dr Eleonore Höfner – niektórzy oburzają się kiedy pomijane są tytuły, choć sama Noni nie przywiązuje do tego wagi) na żywo, dlatego najbliższa możliwość już niebawem.
Joanna Czarnecka jaka jest każdy widzi. Mała czarna. Rozmyśla. O prowokatywności, biznesie, byciu człowiekiem również.To czasem da się usłyszeć. Dla tych co nie mieli okazji odrobina transkrypcji. Oczywiście w kontekście prowokatywności.
Zapis rozmowy w przerwie warsztatów Jeroen Stek’a w Warszawie organizowanych przez Provocare. O prowokatywności, improwizacji, terapii. Zaskakujące, prawda? Oskar – Co u ciebie było pierwsze: terapia czy teatr, improwizacja?
Z Pawłem Najgebauer spotkaliśmy się w Jasiu i Małgosi. Dobre miejsce. Na rozmowę tym bardziej. Ta była trochę improwizowana. Paweł mało miał do czynienia z metodycznym podejściem do prowokatywności, my z metodycznym podejściem do improwizacji. Było o improwizacji, kreatywności, uważności, lęku, życiu.
Joanna: Czym dla Ciebie jest improwizacja? Oskar Hamerski: Kiedy pierwszy raz spotkałem się z improwizacją teatralną poczułem, że znalazłem coś za czym zawsze tęskniłem, chociaż nie zdawałem sobie z tego sprawy.
Oskar Hamerski: Prowokatywność z tego co zobaczyłem i z tego co rozumiem jest takim tańcem szamańskim dla jednego widza. Jest takim spektaklem aktora dla jednego widza. Widz siedzi podczas niego jak zahipnotyzowany i doświadcza siebie, emocji, różnych myśli … to rodzaj niesamowitegoterapeutycznego, uwalniającego performansu tworzonego dla danej osoby.
