Joanna Czarnecka jaka jest każdy widzi. Mała czarna. Rozmyśla. O prowokatywności, biznesie, byciu człowiekiem również.To czasem da się usłyszeć. Dla tych co nie mieli okazji odrobina transkrypcji. Oczywiście w kontekście prowokatywności.
Zapis rozmowy w przerwie warsztatów Jeroen Stek’a w Warszawie organizowanych przez Provocare. O prowokatywności, improwizacji, terapii. Zaskakujące, prawda? Oskar – Co u ciebie było pierwsze: terapia czy teatr, improwizacja?
Z Pawłem Najgebauer spotkaliśmy się w Jasiu i Małgosi. Dobre miejsce. Na rozmowę tym bardziej. Ta była trochę improwizowana. Paweł mało miał do czynienia z metodycznym podejściem do prowokatywności, my z metodycznym podejściem do improwizacji. Było o improwizacji, kreatywności, uważności, lęku, życiu.
Cele warsztatu odzyskanie świeżości i radości w codziennych działaniach uruchomienie kreatywności uruchomienie proaktywności
Jak poprawić jakość życia i zaangażowanie pracowników? Pozwalaj im się śmiać. Nakłaniaj do tego, zaprasza j, sam się śmiej. Śmiech jest jedną z najbardziej naturalnych metod radzenia sobie ze stresem. Pozwala złapać dystans do problemu, zwiększa kreatywność, dodaje energii
Praca w zmiennym środowisku, ciągłe wyzwania, praca pod presją czasu, stres, frustracja to co raz częściej codzienność w biznesie. Niektórzy odnajdują się w tym świetnie, inni błyskawicznie wypalają. Umiejętność prowokatywnej pracy nad sobą ułatwia złapanie dystansu do siebie i otoczenia, szybszej regeneracji i dostępu do zasobów nawet w sytuacjach trudnych. Cele warsztatu: zwiększenie odporności na wpływ czynników zewnętrznych lepsze radzenie sobie ze stresem większa elastyczność zachowań w sytuacjach trudnych większa
Joanna: Czym dla Ciebie jest improwizacja? Oskar Hamerski: Kiedy pierwszy raz spotkałem się z improwizacją teatralną poczułem, że znalazłem coś za czym zawsze tęskniłem, chociaż nie zdawałem sobie z tego sprawy.
Oskar Hamerski: Prowokatywność z tego co zobaczyłem i z tego co rozumiem jest takim tańcem szamańskim dla jednego widza. Jest takim spektaklem aktora dla jednego widza. Widz siedzi podczas niego jak zahipnotyzowany i doświadcza siebie, emocji, różnych myśli … to rodzaj niesamowitegoterapeutycznego, uwalniającego performansu tworzonego dla danej osoby.
Pomysł na wywiad pojawił na Festiwalu Filmowym Hommage à Kieslowski w Sokołowsku. Aśka zobaczyła film Noc Walpurgi, poznała reżysera Marcina Bortkiewicza i powiedziała „oooooo” – tak, jak to tylko ona potrafi. Bezpośredni, skłaniający do myślenia, nazywający wprost trudne tematy, ale z taką serdecznością i humorem, że nie sposób się obrazić – taki bliski nam i myśleniu o prowokatywności człowiek. Ciekawe do czego Ciebie zainspiruje…
psycholog kliniczny, terapeuta behawioralny, coach, trener W latach 1988-1998, we współpracy z Frankiem Farrelly’m, pracował nad modelowaniem i strukturalizowaniem metod prowokatywnych. Autor 10 książek, w tym 3 książek dotyczących coachingu prowokatywnego (patrz zakładka książki). Ukończył studia na Uniwersytecie w Groningen w 1977 roku. Rok później Hollander rozpoczął pracę jako psycholog w Centrum Psychiatrycznym Venray, jednocześnie pracował jako trener. W 1983 roku był współzałożycielem holendersko – belgijskiej
