Fundacja Provocare

Artykuły

Intensywne życie terapeutyczne. A. E. Аleksjeiczyk

Intensywne życie terapeutyczne – autorska metoda praktyki psychoterapeutycznej   Życie- W przeciwieństwie do wielu systemów psychoterapeutycznych, które czynią wyraźny nacisk na poszczególne psychiczne, psychopatologiczne, psychoterapeutyczne procesy: świadomość, myślenie, pamięć, emocje, pragnienia, zachowania, katharsis, przetworzenia itp. Odnoszę się zarówno do konwencji jak i do choroby, do leczenia w pełni całościowo, niekonwencjonalnie, uniwersalnie, „po domowemu”, uwzględniając, w miarę możliwości wszystkie pojawiające się na pierwszym planie procesy duchowe, nie narzucając, odgórnego systemu […]

Narodziny terapii prowokatywnej

Na początku lat 60 XX wieku, młodemu amerykańskiemu psychoterapeucie Frankowi Farrelly’emu, w trakcie pracy z chronicznie schizofrenicznym pacjentem w końcu puściły nerwy (dało to początek całkiem nowemu kierunkowi terapii). Pacjent ten tygodniami i miesiącami, przyjmując rolę ofiary, lamentował nad własną bezradnością. Farrelly natomiast próbował przez cały ten czas budująco przekonywać pacjenta o jego wartości, potencjale i próbując przeświadczyć go o fakcie, że z pewnością jest jeszcze w stanie coś konstruktywnego

O uobecnieniu duszy, Sokratesie psychagogu i sztuce uświadomionego mówienia Cz. 3

Ćwiczenia duchowe – relacje osób ćwiczących Opierając się na zgromadzonym materiale teoretycznym i jego interpretacji wprowadzono ćwiczenie uświadomionego mówienia do zajęć akademickich: Jak praktycznie wykorzystać własną głupotę – doradztwo filozoficzne w warsztacie psychologa. Przygotowując ćwiczenie przyjęto, że przeżywając akt spostrzegania możemy zwrócić uwagę na sam ten akt – możemy niejako myśl swą skierować na nasze własne spostrzeganie. „Możemy to uczynić w odniesieniu do każdego niemal

O uobecnieniu duszy, Sokratesie psychagogu i sztuce uświadomionego mówienia Cz. 2

Relacja między sercem i umysłem Mając wstępne rozeznanie w „duchowej anatomii” antycznych, przejdziemy teraz do określenia relacji zachodzącej między sercem i umysłem. Dla ułatwienia nie będziemy wyróżniali dalej strony cielesnej i nie-cielesnej, czyli nie będziemy zwracać uwagi na to, czy dane zachowanie chcenno-uczuciowe lub rozumowe, ma swoje źródło w aspekcie fizycznym, czy psychicznym. Pozostaniemy tylko przy podziale na stronę uczuciową i rozumową. Naprzeciw opanowanego i rozumnego umysłu stawia Homer uczuciowo-emocjonalne porywy

Terapia Życiem – fragment książki cz. 2

Nie boję się chorób… Nie boję się własnej starości… Widzę, jak z wiekiem coraz bardziej upodabniam się do ojca. Bardziej niż w dzieciństwie. Co mnie bardzo cieszy… Z mamą jest trudniej… Przecież jestem mężczyzną… Po części dzięki niej, jestem taki jak ojciec, nawet bardziej samodzielny… Tym bardziej trudniej się opowiada o bocznych korzeniach… Jeszcze trudniej – o gałęziach. O córce… Jak miała cztery lata, zapytałem się,

Terapia Życiem – fragment książki cz. 1

Co do mojego rozdziału w tej książce… Po raz pierwszy próbuję omówić wszystkie  podstawowe nurty Intensywnego Życia Terapeutycznego. Możliwe jest to tylko w skróconej wersji. Dzięki tej próbie można zobaczyć spójność Życia Terapeutycznego[1]. Jak przejawiają się w nim uduchowienie i pełnia uczuć. Poznaje się je, nieco bardziej niż zazwyczaj jest to możliwe w narracji teoretycznej, nieosiągalne… Źródła Powiedzenie głosi, że sztuka życia nie w tym, żeby życiu dodać lat, lecz żeby do lat dodać życia.

POSTSOWIECKA PSYCHOTERAPIA EGZYSTENCJALNA

Wyniki badań wykazały, że A. Alekseichik był / jest jedną z najwybitniejszych osobistości w psychoterapii radzieckiej / postsowieckiej. Chociaż ITL jest związane z egzystencjalną filozofią i psychoterapią, ma pewne specyficzne wpływy (najbardziej namacalny jest wpływ idei ortodoksyjnych (wschodnio-chrześcijańskich) i tzw. Psychoterapii ortodoksyjnej). GŁÓWNE CECHY METODY „INTENSYWNE ŻYCIE TERAPEUTYCZNE” A. ALEKSEICHIKA 

„Inspiruj i daj się inspirować”- Noni Hoefner o prowokatywności [wywiad]

Co sprawiło, że po 15 latach pracy terapeuty zafascynowała cię metoda terapii prowokatywnej? Już od 45 lat pracuję w obszarach psychoterapii, coachingu i superwizji, a od 30 lat jestem też terapeutką prowokatywną. Przez 15 pierwszych lat zajmowałam się głównie terapią zorientowanej na klienta, hipnoterapią, NLP i czułam się wyczerpana, bo proces przebiegał wolno, rozwlekał się w czasie a powtarzające się narzekania klientów coraz bardziej mnie męczyły.

Piorunochron CZYLI JAK I CO ŚMIECH UŁATWIA

Maria Raszewska /PRZEGLĄD Edukacyjny 1 (6ł, 2008r) strony 8-10 „Śmiech doprowadza do pojednania pomiędzy czystym rozumem a uczuciowością, co również jest jednym z ważniejszych założeń terapeutycznych. Jedynie dzięki niemu człowiekowi udaje się jednocześnie powrócić do swych początków osobniczych, do dzieciństwa, przebywając jednocześnie u korzeniswego rozwoju gatunkowego. Poprzez odczuwanie bezpieczeństwa i rozluźnionego błogostanu kierujemy się w stronę zdrowia.

Katsu! Blind. Dumbell! Dunce! Ignoramus!

Dosłownie słowa te oznaczają kogoś głupiego, nieświadomego. Jednak w filozofii Zen jest to często pochlebne określenie człowieka, który „nie ma oka do patrzenia”, wydaje się osobą pospolitą, nie mającą nic wspólnego z Zen.  Franka Farrellyego nie da się zaszufladkować w jakiejkolwiek kategorii terapeutów. Posługuje się wielkim artyzmem i władzą, których przez lata mądrze używał na korzyść innych ludzi. Nazywa to Terapią Prowokatywną, mającą wiele wymiarów. Jeśli stosowana z kochającą życzliwością, terapia

Scroll to Top